دستور پخت کیک «جنگل سیاه»

کاسه را بیاور …بشکن …بریز شکر بریز که شب شبی تلخ است … بزن بزن که سکوت میان زوزه گرگ و زوزه باد گوش را کر می‌کند … آرد را بیاور الک کن بپاش که این جنگل بس سیاه است و درین جنگل سیاه سال‌هاست گرگی مرا خورده، در کلبه خزیده و در رختخوابم خوابیده است… … کبریت بزن … بچرخان …روشن کن … روشن کن که کلبه و رختخواب رویایی بیش نبود، تنها سیاهی جنگل بود و جای دندان گرگی که پیش از آنکه مرا به دهان بگذارد دست‌هایش را در آرد شسته بود … نسوزد بیاور به دهان بگذار فردا که شد از دلت زوزه گرگ و صدای مبهم گریه زنی شنیده خواهد شد … به دهان بگذار سیاه است، تلخ است این همه شکر ریختیم و باز اینقدر تلخ شد